Ostrvo Damanski kao prirodni objekat postoji u nekoliko delova sveta. Na primjer, ovo je naziv teritorije na kojoj se nalazi park kulture i rekreacije u Jaroslavlju na obalama rijeke Kotorosl. Međutim, sa stanovišta istorije, poznatiji je još jedan objekat, koji se sada nalazi na teritoriji Narodne Republike Kine.
Ovo ostrvo Daman je malo - dugačko je oko 1,8 km i široko manje od kilometra. Tokom proljetnih poplava, uopće se ne može vidjeti, jer ga rijeka Ussuri potpuno skriva pod svojim tokom. Ipak, ovaj komad zemlje postao je uzrok sukoba 1969. između tako ozbiljnih sila kao što su SSSR i Kina.
Početak ove priče seže u vremena kada je Rusko Carstvo bilo mnogo jače od Srednjeg Kraljevstva. Iskoristivši svoju nadmoć u to vrijeme, Rusija je uspostavila vodene granice duž kineske obale. Ispostavilo se da je ostrvo Damanski, koje je bliže Kini (300 metara), prešlo u našu državu, iako je dalje od ruske obale (500 metara).
Ova situacija nikome nije smetala sve do sredine 20. vijeka, uprkos činjenici da bi, prema međunarodnom pravu, granice na rijeci trebale biti postavljene duž glavnog plovnog puta. Tek za vrijeme vladavine N. S. Hruščova, kada su počele da se javljaju nesuglasice između KPSU i Komunističke partije Kine, problem spornih teritorija izbija na površinu. Hruščov nije prihvatio teritorijalne pretenzije kineske strane, ali je predložio da se rijeka podijeli kako bi ostrva koja su susjedna Kini prešla na njega. Dogovor se nije mogao postići samo o teritorijama u blizini Habarovska, među kojima je bilo i ostrvo Damanski.
Započeo je sukob između graničara s obje strane. U početku je bilo zabranjeno pucati, pa su se stalne borbe vodile na ledu zaleđene rijeke. Ali 2. marta 1969. na spornoj teritoriji pojavilo se oko 300 kineskih pješaka, na koje su napredovali sovjetski vojnici s prijedlogom da oslobode ostrvo Damanski. Kina je odgovorila vatrom. Ubuduće su strane koristile artiljeriju, uključujući i instalacije Grada. Gubici stranaka iznosili su stotine ljudi.
Nivo sukoba dostigao je takav nivo da je SSSR planirao nuklearni napad na Kinu. Ali ovdje su se u sukob umiješale Sjedinjene Države, koje su u to vrijeme imale vojni kontingent od oko 250.000 ljudi u Aziji. Američki vojnici mogli su poginuti u ovoj konfrontaciji, državama nije bila potrebna oslabljena Kina, štoviše, ova zemlja je imala potraživanja prema SSSR-u, koji nije želio zabraniti kineski nuklearni razvoj zajedno sa Sjedinjenim Državama. Potonji je uspješno vodio vojskusuđenja u ovoj oblasti 1964. Stoga je Kissinger upozorio da je moguć nuklearni napad na stotinu sovjetskih gradova.
U prvih deset dana septembra 1969. vođeni su pregovori između Pekinga i Moskve, na kojima je doneta odluka o mirnoj reviziji teritorija na kojima su se Kinezi već učvrstili i živeli. Međutim, za života Mao Cedunga nije bilo napretka u ovoj oblasti. Tek 1991. godine odlučeno je da se ostrvo prepusti Narodnoj Republici Kini. Stoga je karta ostrva Damanski danas najrelevantnija za stanovnike ove države.
